ویژگی یک علم صحیح

علم درست، آن علمي را مي گويند كه شما را به سوي خدا جهت مي دهد و به راه تكامل و ترقي مي برد و اين علم سالم كه انسان را بسوي خدا حركت ميدهد نردبانش عمل صالح است. علم به منزله راه يابي و عمل به منزله حركت در راه است. اگر راه را نشناسي حركت و مسافرت ممكن نيست و اگر راه را شناختي و متوقف شدي راهيابي و راه شناسي بي ثمر است. پس هر علمي بايستي توأم با عمل باشد. عمل به علم ها عبارتست از صنعت و سازندگي، يعني علوم انسان را وادار به سازندگي معلومات مي كند. مثلا مي گويند قرآن علم انسان سازي است. قرآن از اين انسانها افراد نخبه و برجسته اي مي سازد كه مي توانند عالم بشريت را به علم خود روشن كنند و كساني كه در مكتب انبياء بر طبق دستور خدا به خود سازي مشغول مي شوند و خود را چنان كه مطلوب خدا باشد مي سازند همان ها كساني هستند كه علم اسلام و قرآن را در وجود خود پياده كرده اند. و خود را بر مدار علم الهي آن چنان كه شايسته و لازم بوده است ساخته اند. شما در صنايع معمولي انساني دقت كنيد از آن روزي كه فلزات از معادن استخراج مي شود تا روزي كه آن فلزات تبديل به ماشين و طياره و يا صنايع ديگر شود چقدر قانون و قاعده و علم و دانش لازم است تا سنگ آهن را تبديل به بهترين طياره ها و يا صنايع ديگر كنند. همين طور انسانها كه از مادر متولد مي شوند، فلز انسان هستند يعني انساني كه تازه از معدن استخراج شده در ابتداي خلقت تمامي صفات و كمالاتشان در حد صفر است و لازم است اين انسانها در آينده تبديل به انساني شوند كه خداگونه بدانند و خدا گونه بتوانند. از روزگار تولد تا روزگاري كه زن ها مانند حضرت زهرا شوند و مردها مانند اميرالمؤمنين و پيغمبران ديگر چقدر قانون و قاعده و علم و دانش لازم است كه در وجود انسانها پياده شود تا در انتها شخصيت هائي مانند انبياء و اولياء باشند آن كتابي و يا علم و يا مهندسي كه مي تواند از اين انسانهاي در حد صفر انسانهائي مانند انبياء و اولياء بسازد همين قرآن و صاحب قرآن است كه خداوند متعال باشد. روزي كه تمامي قاعده و قانون هاي قرآن روي انسان پياده شود و انسان چنان ساخته شود كه يك قرآن مجسم باشد در آن روزگار است كه انسان به كمال مطلق رسيده است. (تفسیر سوره اسری- جلد دوم)